ගම්බද ගෑණු
සයවන කොටස
විමල සල්ලි අරන් ගෙදර යනව අපි බැල්කනියට වෙලා බලන් හිටිය. “ මචන් උඹ නම් නියම පොරක්. මම උදේ අරම කිව්වට හිතුවෙ නැහැ විමලව නම්මගන්න පුළුවන් වෙයි කියල. සුමානෙ දවස්වල කොහොම වෙතත් මටත් ඉරිදට ගහන්න බඩුවක් ඉන්නව දැන්. මෙහෙ තව ගෑණු ඉන්නව සෙට් කරගන්න පුළුවන්. අපි බලමු අර ටිකක් කෙට්ටු උස එක මාට්ටු කරගන්න.”
'' කවුද අර ඕන කෙනෙක් ඉස්සරහ තනේ එලියට අරන් හැම තිස්සෙම පැටියෙකුට කිරි දෙන ගෑණි, සීතා?"
" වෙන්න ඇති බං. නිලුෂා කිව්වේ එයා තමයි.'”
“අපෝ... ඒ අදහස අත්හැරල දාපන්. එකිගෙ මිනිහ මහ වසවර්තිය. ලීක් උනොත් පිහි පාර තමයි.” අපි දෙන්නම බක බක ගාල හිනාවුනා. ‘“එන විදියක් බලමු. වල බාගෙන කමු. ඉහගෙන කන්නෙ නැතුව."
කොහොම උනත් ලඟදිම සති අන්තයක පොළොන්නරු යන්නත් හිතුවා රැයක් නතරවෙලා එන්න. සමරෙට විමල ඉන්න නිසා දැන් පාලු නැහැ මම නැති උනාට. පහුවදා සඳුද හවස කොන්ත්රාත් කාරය එක්ක සහීර් කාර් එකේ යනව දැක්ක හවස තේ වෙලාවෙ අපි ගෙදර එනකොට. "සිසිර
අපේ සිගරට් ඉවරයි. මොකද කරන්නෙ?'” සමරෙ ඇහුව.
“උඹ සහීර්ගේ බයිසිකලෙ ඉල්ලන් ගිහින් අරන් වරෙන්.” ‘“ඌ ගියානෙ බං අරූගෙ කාර් එකේ.”
“මම දැක්ක පහළ නිලුෂා නිදියන් ඉන්නව. යතුර ඉල්ලල දෙන්නම් යන්න.” මම එතැනට ගියා. රුක්ෂානයි එයයි දෙන්නම හිස් සිමෙන්ති කවර එලාගෙන නිදි. නිලුගේ උරහිස අල්ලල හෙලෙව්වම නැගිට්ටා.
“ඇයි සර්?” හෙමින් ඇහුව කොන්ඩෙ බැඳගන්න ගමන්.
“සහීර්ගේ බයිසිකලෙ යතුර දෙනවද කඩේට යන්න?”
“ එක ගෙදර. මම අරන් එන්නම්.” එයා යනකොට මම සමරෙට කිව්ව
‘“මාත් යනව උඩට. පහලට යතුර දාන්නම්.” සමරෙ දැනගත්ත මෙකක් හරි කෙළියකට යන බව. “මචන් පරිස්සමින්. මේ දවල්" කිව්ව. මම යනකෙට ගැණි යතුර අරන් එනව.
“මෙහෙ දෙන්න.” යතුර ඉල්ලගෙන සමරෙට විසිකරල අතින් අල්ලගෙන ගෙයි දොර ඇරල ඇතුලට ගිහින් දොර වැහුවා.
“මේ මොකද සර්? දැන් රුක්ෂාන එවි.” වහපු දොරට හේත්තුවෙලා මුගේ මූණ බලන් කිව්ව. මම ලඟට ඇදල අරන් තොල් ඉරුව පස්ස අතගගා. මාව තල්ලු කරල හෙමින් කියනව " දැන් බෑ සර් රුක්ෂාන ඉන්නව.”
''එච්චර වෙලා යන්නෙ නෑ. පාත්වෙලා උරන්න.”
“දොරේ අගුල නොදම රෑට මෙතන නිදන්න. මම එන්නම්.’
“රෑටත් එන්න. මට ඕන දැන්. ඉක්මන් කරල කටට ගන්න.” නිලුක්ෂා පාත්වෙලා කලිසමේ සිප් එක ඇරිය. පයිය එලියට අරන් එක අතකින් ඇට මිරිකමින් අනික් අතින් පයිය අල්ලගෙන එක දිගට උරනවා. මම පයිය කට ඇතුලට පිටට යවමින් කටට හුකනවා එයාගෙ තන් මිරිකමින්. ඔට යන්න එනකොට ඔළුව තදකරන් අල්ලන් හිටිය පයිය එලියට ගන්න බැරි වෙන්න. කෙල්ලට කරන්න දෙයක් නැහැ කටේ තියන කැරි ගිලිනවා ඇරෙන්න. කට දෙපැත්තෙනුත් කැරි බේරෙනව. ඒ වෙලාවෙ පයියට දැනුන කටේ රස්නෙට මම ආසකලා. කෙල්ල නැගිටල කුස්සියට ගිහින් කට සෝදන් ආව. “සර් හරි නරකයි. ඔක්කොම බඩට ගියා. දැන් රුක්ෂාන මාව හොයනවත් ඇති. රෑට එනනම්. මම යනව. සර් ඉන්න.” දොර ලඟට ගිහින් යතුරු හිලෙන් බලල දොර ඇරගෙන එලියට ගියා. විනාඩි 5කින් විතර මම දැක්ක රුක්ෂනා ගෙදර එනවා. එදා අහුවුනේ නැත්තෙ පූරුවෙ පිනකට.
මතු සම්බන්දය..
'' කවුද අර ඕන කෙනෙක් ඉස්සරහ තනේ එලියට අරන් හැම තිස්සෙම පැටියෙකුට කිරි දෙන ගෑණි, සීතා?"
" වෙන්න ඇති බං. නිලුෂා කිව්වේ එයා තමයි.'”
“අපෝ... ඒ අදහස අත්හැරල දාපන්. එකිගෙ මිනිහ මහ වසවර්තිය. ලීක් උනොත් පිහි පාර තමයි.” අපි දෙන්නම බක බක ගාල හිනාවුනා. ‘“එන විදියක් බලමු. වල බාගෙන කමු. ඉහගෙන කන්නෙ නැතුව."
කොහොම උනත් ලඟදිම සති අන්තයක පොළොන්නරු යන්නත් හිතුවා රැයක් නතරවෙලා එන්න. සමරෙට විමල ඉන්න නිසා දැන් පාලු නැහැ මම නැති උනාට. පහුවදා සඳුද හවස කොන්ත්රාත් කාරය එක්ක සහීර් කාර් එකේ යනව දැක්ක හවස තේ වෙලාවෙ අපි ගෙදර එනකොට. "සිසිර
අපේ සිගරට් ඉවරයි. මොකද කරන්නෙ?'” සමරෙ ඇහුව.
“උඹ සහීර්ගේ බයිසිකලෙ ඉල්ලන් ගිහින් අරන් වරෙන්.” ‘“ඌ ගියානෙ බං අරූගෙ කාර් එකේ.”
“මම දැක්ක පහළ නිලුෂා නිදියන් ඉන්නව. යතුර ඉල්ලල දෙන්නම් යන්න.” මම එතැනට ගියා. රුක්ෂානයි එයයි දෙන්නම හිස් සිමෙන්ති කවර එලාගෙන නිදි. නිලුගේ උරහිස අල්ලල හෙලෙව්වම නැගිට්ටා.
“ඇයි සර්?” හෙමින් ඇහුව කොන්ඩෙ බැඳගන්න ගමන්.
“සහීර්ගේ බයිසිකලෙ යතුර දෙනවද කඩේට යන්න?”
“ එක ගෙදර. මම අරන් එන්නම්.” එයා යනකොට මම සමරෙට කිව්ව
‘“මාත් යනව උඩට. පහලට යතුර දාන්නම්.” සමරෙ දැනගත්ත මෙකක් හරි කෙළියකට යන බව. “මචන් පරිස්සමින්. මේ දවල්" කිව්ව. මම යනකෙට ගැණි යතුර අරන් එනව.
“මෙහෙ දෙන්න.” යතුර ඉල්ලගෙන සමරෙට විසිකරල අතින් අල්ලගෙන ගෙයි දොර ඇරල ඇතුලට ගිහින් දොර වැහුවා.
“මේ මොකද සර්? දැන් රුක්ෂාන එවි.” වහපු දොරට හේත්තුවෙලා මුගේ මූණ බලන් කිව්ව. මම ලඟට ඇදල අරන් තොල් ඉරුව පස්ස අතගගා. මාව තල්ලු කරල හෙමින් කියනව " දැන් බෑ සර් රුක්ෂාන ඉන්නව.”
''එච්චර වෙලා යන්නෙ නෑ. පාත්වෙලා උරන්න.”
“දොරේ අගුල නොදම රෑට මෙතන නිදන්න. මම එන්නම්.’
“රෑටත් එන්න. මට ඕන දැන්. ඉක්මන් කරල කටට ගන්න.” නිලුක්ෂා පාත්වෙලා කලිසමේ සිප් එක ඇරිය. පයිය එලියට අරන් එක අතකින් ඇට මිරිකමින් අනික් අතින් පයිය අල්ලගෙන එක දිගට උරනවා. මම පයිය කට ඇතුලට පිටට යවමින් කටට හුකනවා එයාගෙ තන් මිරිකමින්. ඔට යන්න එනකොට ඔළුව තදකරන් අල්ලන් හිටිය පයිය එලියට ගන්න බැරි වෙන්න. කෙල්ලට කරන්න දෙයක් නැහැ කටේ තියන කැරි ගිලිනවා ඇරෙන්න. කට දෙපැත්තෙනුත් කැරි බේරෙනව. ඒ වෙලාවෙ පයියට දැනුන කටේ රස්නෙට මම ආසකලා. කෙල්ල නැගිටල කුස්සියට ගිහින් කට සෝදන් ආව. “සර් හරි නරකයි. ඔක්කොම බඩට ගියා. දැන් රුක්ෂාන මාව හොයනවත් ඇති. රෑට එනනම්. මම යනව. සර් ඉන්න.” දොර ලඟට ගිහින් යතුරු හිලෙන් බලල දොර ඇරගෙන එලියට ගියා. විනාඩි 5කින් විතර මම දැක්ක රුක්ෂනා ගෙදර එනවා. එදා අහුවුනේ නැත්තෙ පූරුවෙ පිනකට.
මතු සම්බන්දය..